Οπότε να μην αφήνουμε ανοιχτούς τους κύκλους. 

Κάτι το οποίο θεωρώ πολύ γενναίο από πλευράς της, γιατί είναι πολύ μικρή και βρίσκει μια τρομερή ωριμότητα σ' αυτό που ζουν οι γονείς της, που χώρισαν, που πέθανε ο αδερφός της, που είναι πραγματικά το αγκάθι στην καρδία της και μπόρεσε με το δικό της τρόπο να πάει παρακάτω.  

Οπότε η Αφροδίτη την βιώνει πολύ έντονα την απώλεια. Σε προσωπικό επίπεδο, έχω χάσει πολλούς αγαπημένους μου ανθρώπους, τους κάνω με τον τρόπο μου μνημόσυνο, με το να τους θυμάμαι, με το να τους έχω σε κάποια παράσταση καθισμένους σε κάποια καρέκλα, με το να τους σκεφτώ. Είναι άσχημο να χάνεις ανθρώπους που αγαπάς, είτε φίλους- Για μένα η φιλία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, δηλαδή είναι οικογένεια. Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε. Είναι άλλωστε η μεγαλύτερη αλήθεια που ξέρουμε. 

Είναι κι αυτό ένας κύκλος, σωστά;

Ακριβώς, τι ωραίο; Είναι και αυτός ένας κύκλος. 

Πάμε λίγο στη σκηνή που ανέφερες με τον Κοψιδά, που δε μιλάτε αλλά τα λέτε όλα. Μια σκηνή στην οποία κάνεις μετάβαση από το κωμικό στο δραματικό και πάλι πίσω. Πώς συμβαίνει σε σένα αυτό; Σαν ηθοποιός αρχικά 

Στην καθημερινότητα γίνονται τέτοιες μεταβάσεις; 

Έχουμε και τις μεταβάσεις από τον έναν ρόλο στον άλλο και φυσικά τη μετάβαση στην «Ευγενία». Πώς κρατάς ισορροπία από την ψυχολογία του χαρακτήρα στη δικιά σου; 

Είναι εκτόνωση; 

Σε αυτό που είμαι έχει συντελέσει ότι έχω κάνει τη Ντορίτα, ότι έχω κάνει την Άννα, την Δάφνη, ότι κάνω την Αφροδίτη. Σίγουρα μπαίνει ένα μικρό λιθαράκι στον χαρακτήρα μου από αυτή τη σπουδή, σ' αυτό το χρονικό διάστημα που έχω να υποδυθώ την ηρωίδα. Οπότε θα σου απαντήσω, ναι.   

Αυτό το επάγγελμα πώς το επέλεξες; Τι σε τράβηξε; Ήταν όνειρο ζωής; 

Το ήθελα από παιδί να γίνω ηθοποιός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός. Πολύ γραφικά θα σου πω ότι μ' άρεσε να κάνω τον κόσμο να κλαίει, να γελάει. Μ' άρεσε να τους κερδίζω το ενδιαφέρον. Μοναχοπαίδι κιόλα... Ήθελα να έχω όχι το κέντρο της προσοχής, αλλά να δημιουργώ κάτι. Οργάνωνα πολλά πράγματα στην οικογένεια μου... μικρές παραστασούλες, μου άρεσε να μιμούμαι, έκανα και τέτοια. Ήμουν πολύ δραστήρια. Στο σχολείο αναπτύχθηκε πολύ με τα ποιήματα, τις γιορτές κι αυτά. Το βαθύτερο μου, θα σου απαντήσω, μιας και είσαι και ψυχολόγος, το έκανα από πολύ μικρή. Συνειδητοποίησα πως ό,τι φοβάμαι, ήθελα να το ξεπερνάω. Φοβόμουνα πολύ τους ανθρώπους. Και επειδή η δουλειά του πατέρα μου ήταν να μετακομίζουμε συνέχεια, ήταν στρατιωτικός, οπότε κάθε δύο χρόνια είχα «Γεια σας! Είμαι αυτή, θέλω φίλους, δε μπορώ να 'μαι μόνη μου, έλα να κάνουμε παρέα!» (γέλια). Αυτό το ανέπτυξα γιατί δεν ήθελα να τους φοβάμαι. Ήθελα να περάσουμε καλά. Ξεπέρασα το φόβο μου και τους αγάπησα πολύ. Προσπαθώ και έχω καταφέρει να τους δικαιολογώ. Να τους καταλαβαίνω. Το ρήμα "καταλαβαίνω" είναι, για μένα, συνώνυμο του "αγαπάω". Καταλαβαίνω... αγαπάω. Όταν καταλαβαίνεις τον άλλον, σημαίνει ότι τον αγαπάς. Επειδή αγαπάω πολύ τους ανθρώπους και τους καταλαβαίνω ακριβώς, ότι κουράζονται, θέλουν να περάσουν καλά. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα έργο για να τους πώς κάτι πολύ βαρυσήμαντό που έχει γράψει ο κύριος Σαίξπηρ, τότε θα τους κάνω μια διαφορετική έκκληση. Σε κάτι πιο ανάλαφρο, σε μια κωμωδία, θα ήθελα να έρθουν να περάσουν καλά, να ξεφύγουν απ' όλο αυτό. Οπότε το κάθε έργο με βοηθάει για να ακουμπήσω στους ανθρώπους που καταλαβαίνω κι ας μη τους ξέρω. 

Και στον Κύκλο τα έκανες και τα δύο πάρα πολύ καλά. Στο δραματικό κομμάτι και στα κωμικά. Το μεγαλύτερο γέλιο έπεσε σε σκηνή με σένα και τον Burak.

Ευχαριστώ πολύ!

Υπάρχει κάτι που σε κουράζει;

Με κουράζει η κακία, οι άνθρωποι που δεν είναι καθόλου ευγενικοί, με κουράζει το ψέμα. Σου λέω τρία πράγματα που δεν αντέχω και είναι τα μοναδικά που θα με κάνουν να πατήσω delete σε κάποιο άνθρωπο. Τη βλακεία, νομίζω την έχω συνηθίσει. Αλλά τα άλλα τρία δε μπορώ με τίποτα.  

Σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο;

Ναι, ναι. Καλά στο επαγγελματικό, υπάρχουν κάποιες συνεργασίες που πρέπει να κάνεις, οπότε δε μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Εκεί λίγο θα το παλαντζάρεις, θα φύγεις με νεύρα, θα βάλεις τα κλάματα στο αυτοκίνητο κάπως θα το καταφέρεις, για να ΄χεις και την ισορροπία που λέγαμε πριν. Αλλά σε προσωπικό επίπεδο δε το διαπραγματεύομαι.  

Οπότε για τον ηθοποιό, εκτός από ταλέντο και φαντασία, πρέπει να έχει και στομάχι, έτσι;

Βέβαια, είναι πολύ σημαντικό. Το χτίζεις με τη δουλειά. Αν μπορέσεις να αποκωδικοποιήσεις το γεγονός ότι αγαπάω αυτό που κάνω, όσο και να κοπανηθείς, ό, τι κι αν κάνεις και τη ζωή μου μαύρη να θες να κάνεις, δε θα το πετύχεις. Γιατί ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι μπορώ να κάνω. Πραγματικά στο λέω, έχω παιδευτεί πολύ, κάνω πολύ εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μου για να έχω ψυχική υγεία. Γιατί μπορεί ο κύριος Τάδε να έρθει αύριο το πρωί και να σου πει «ααα... μπουρου, μπούρου» και θα πεις «α, τι;!» και θα γκρεμιστεί όλος σου ο κόσμος. Όχι, δε θα γκρεμιστεί όλος μου ο κόσμος, από κανέναν κύριο Τάδε, γιατί γνωρίζω πολύ καλά ποια είμαι, τι κάνω και πού πατάω. Σίγουρα θα λάβω υπόψη μου ένα σχόλιο, μια παρατήρηση για να γίνω καλύτερη, αλλά ως εκεί. Όσο πιο πολύ δουλειά κάνεις με τον εαυτό σου και αντέχεις και δεις πράγματα και μπορέσει το μάτι να είναι πιο έμπειρο και να μην είσαι τόσο αθώος, αλλά να έχεις την αθωότητα, καταλαβαίνοντας τους κινδύνους. Ότι δεν είναι δύο τρύπες, αγάπη, είναι πρίζα. Και αν βάλεις το χέρι θα σε τινάξει το ρεύμα. Δηλαδή, please! Ξύπνα! Με το γερό στομάχι, πρέπει να ξέρεις ότι στη πρίζα δε βάζουμε δάχτυλο. Οπότε μετά από αυτό μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα.  

Πρόσφατα φωτογραφήθηκες με τη μπλούζα της Αρωγής12. Θα μου πεις δύο πράγματα γι' αυτό;

Είναι μεγάλη μου χαρά που η Αρωγή 12 με συμπεριέλαβε στην καμπάνια της, φόρεσα το μπλουζάκι τους. Σέβομαι πολύ την προσπάθεια τους που έχουν κάνει και ο Φάνης Δέλλιος. Και φυσικά σαν νέος άνθρωπος, δε μου αρέσουν οι εξαρτήσεις και αγαπώ πολύ όσους ανθρώπους, τους σέβομαι και τους θαυμάζω, όσους έχουν πέσει σε αυτό και έχουν καταφέρει να ξεφύγουν. Το θεωρώ μεγάλη δύναμη. Γιατί η ντόπα δεν είναι, παιδιά, στις ουσίες, αλλά στο να λατρέψεις τον εαυτό σου και τη ζωή. Οπότε respect στην Αρωγή. 

Τέλος, θέλω να μου πεις ένα θετικό μήνυμα, κάτι που όποιος το διαβάσει θα πει, αυτό είναι Ευγενία.

Μην τρελαίνεστε, χαλαρώστε! Θα τα βρούμε όλα.  

Φωτογραφίες : Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης 

Ευχαριστούμε για την ανάγνωση

e-la-theatro.gr Υπερήφανος χορηγός επικοινωνίας

Βρείτε μας στο Facebook